Obiektywnie o negatywach, część 1

W zasadzie "Obiektywnie" powinnam wziąć w nawias, ponieważ 1.) tak nazywały się warsztaty 2.) obiektywnie na pewno nie będzie.

 

W miniony weekend spełniło się moje marzenie i miały miejsce warsztaty fotografii analogowej. Projekt powstał z mojej inicjatywy, dofinansowany ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach programu Dom Kultury + Inicjatywy Lokalne 2013. Warsztaty prowadziła Justyna Kadłubicka, która w 2 dni nauczyła kompletnych laików robienia zdjęć na aparatach analogowych, wywoływania negatywów oraz tworzenia odbitek w ciemni pozytywowej, szacun!

Podzieliłam relację na 2 części, bo jak zabrałam się za pisanie całości, poddałam się. Było tyle fajnych rzeczy, że nie wiedziałam od czego zacząć. Więc na początek postanowiłam się pochwalić.

 

Było to dla mnie bez dwóch zdań najlepsze doświadczenie w dotychczasowej zabawie z fotografią. Początkowo nie mogłam przyzwyczaić się do tego, że nie mogę podejrzeć zdjęć (zboczenie cyfrówki). Bałam się, że będą całe czarne. Ustawienia znacznie się różniły. Negatyw o ISO100 dawał podobne efekty, co zdjęcie cyfrowe o ISO1600 przy tych samych ustawieniach czasu i przysłony. No więc stres był duży, że nic nie wyjdzie. Aparat analogowy i określona ilość klatek do wypstrykania zmusza do tego, żeby przemyśleć swoje zdjęcia. Na warsztatach plener trwał mniej więcej godzinę, do zrobienia parę zdjęć, a jak się tak zastanowić nad tym, co się fotografuje, to po pewnym czasie brakuje już pomysłów. A do tego stres, że wszystkie będą całkiem czarne. Na szczęście, coś jednak widać ( o "chwili prawdy" opowiem następnym razem). Używaliśmy negatywów czarno-białych.

 

  



 

 

Robienie zdjęć w ten sposób jest ciekawe, jednak najlepszą częścią jest czas spędzony w ciemni, a konkretnie tworzenie odbitek. Wtedy dopiero zaczyna się zabawa. Zdjęcia na papierze prezentują się dużo lepiej, niż zeskanowany negatyw.